Wij zijn Wietse en Brenda en wonen samen met onze Ridgeback Mikeno in IJmuiden.

Hoe komt het dat wij voor dit ras zijn gevallen.

Ik zat op me werk het bedrijf waar ik werk ligt precies aan de duinen in IJmuiden.er liep een man en vrouw met een onwijs mooie bruine hond de duinen in. ik zag de hond maar wist totaal niet wat voor hond het was ik besloot te wachten totdat ze terug keerde van hun wandeling en ben toen naar buiten gegaan en heb die mensen aangesproken. hun vertelde mij dit is een RHODESIAN RIDGEBACK. mijn eerste reactie was WAT!!!!! voor een hond.na een lebber te hebben gehad van de mooie hond ben ik weer naar kantoor terug gegaan en gelijk s'avonds thuis ben ik achter internet gekropen. tot midden in de nacht heb ik zitten lezen op internet over dit geweldige ras.Naarmate ik meer erover las werd ik steeds vrolijker en dacht jah dit wordt onze eerste hond.Toen moest ik mijn vriend nog er van overtuigen. Elke keer als hij thuis kwam zijn we weer achter internet gaan zitten om nog meer over het ras te lezen en al snel zei hij ja wat een geweldige honden zeg....Toen hebben we besloten om een goede fokker te zoeken, na een zoektocht van een paar weken kwamen we uit bij Augusta van duijn(el-Faiyum)zij ging met haar hond Bangweulu een nestje fokken. maar Bangweulu moest eerst nog loops worden en toen nog gedekt worden dus we hebben vrij lang op onze eerste Ridgeback moeten wachten maar het was het wachten zeker waard geweest.Bij Augusta hebben we onze eerste RR vandaan namelijk MANO. Hij was een geweldige hond. erg trouw en vooral heel lief.Mano heeft een kort maar een bewogen leven gehad. dat hij een half jaar was is hij onder een auto terecht gekomen. na een spannende paar dagen tussen leven en dood heeft hij dit toen helemaal overleeft, wat waren we blij ik moest er namelijk niet aan denken om mijn maatje te moeten missen... en gelukkig met zijn vechtlust heeft hij dit drama overleefd. maar toen gebeurde er iets wat niemand had verwacht. en dag voor onze trouwerij op 11-01-2010. Zaten wij op de koffie bij mijn schoonouders. Mano lag heerlijk op een kluifje te kluiven niets aan de hand en hij wil op staan en valt zo weer neer.na een halve minuut was het voor ons al duidelijk hij heeft een accute hartstilstand gehad.de arten waren er nog wel snel bij maar tevergeefs. we hebben Mano een mooi plekje in onze tuin gegeven en vooral een mooie plek in ons hart. Wij missen hem nog steeds iedere dag....

Na het allemaal rustig een plekje te hebben gegeven zijn we weer aan het werk gegaan.iedere keer als ik uit me werk kwam miste ik van alles me heerlijke loopje met de hond en de gezelligheid in huis, mijn man is internationaal vrachtwagenchauffeur en is dus weinig thuis dus ik viel in een groot leeg gat. na het erover tehebben gehad hadden we besloten om toch weer een hond in huis te nemen over het ras waren we er al snel uit, het moest gewoon weer een Ridgeback worden. Toevallig had dezelfde fokker een nestje gehad en niet alle pups was zij kwijt. dus ben ik heen gereden om te kijken en ja dan ben je natuurlijk al snel verkocht. Ons oog viel gelijk op reutje groen we vonden hem helemaal geweldig. na een maand mochten we hem op halen bij Nicole en Debby(el-faiyum)We genieten van hem ook elke dag want wij weten inmiddels hoe kort het leven kan zijn..

Wij hopen dat jullie veel lees plezier hebben op onze site.

Groetjes Wietse & Brenda en een High-Five van Mikeno